sucumbir
verbo intransitivo Konjugation
1. | [rendirse]
sucumbir a jm unterliegen |
2. | [ceder]
sucumbir a etw (D) nachgeben |
3. | [morir] Konjugation sterben |
1. | [rendirse]
sucumbir a jm unterliegen |
2. | [ceder]
sucumbir a etw (D) nachgeben |
3. | [morir] Konjugation sterben |
Complétez la séquence avec la forme conjuguée à l'imparfait à la personne indiquée.
Manuela … una niña muy tranquila.